Wg art. 2352 Kodeksu pracy, diagnoza choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić zarówno w okresie zatrudnienia w warunkach narażenia zawodowego, jak i po zakończeniu pracy w takich warunkach, pod warunkiem, że wystąpiły udokumentowane objawy chorobowe w określonym czasie, zgodnie z wykazem chorób zawodowych.

Wymienione choroby oraz okresy, w których wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych po zakończeniu pracy uprawnia do uznania choroby zawodowej, są zawarte w wykazie chorób zawodowych. Pracodawca, w przypadku podejrzenia choroby zawodowej, zobowiązany jest niezwłocznie zgłosić to odpowiednim organom.

Pracodawca ma dodatkowo obowiązki związane z podejrzeniem choroby zawodowej, w tym zbadanie przyczyn, charakteru i rozmiaru zagrożenia, usunięcie czynników powodujących chorobę, dostosowanie odpowiednich środków zapobiegawczych, realizację zaleceń lekarskich, wypłatę dodatku wyrównawczego oraz prowadzenie rejestru zachorowań.

Dodatek wyrównawczy przysługuje pracownikowi, gdy w wyniku przeniesienia do innej pracy dochodzi do obniżenia wynagrodzenia. Pracodawca jest zobowiązany przenieść pracownika do innej pracy, która nie naraża go na czynniki wywołujące chorobę zawodową, zgodnie z orzeczeniem lekarskim, na okres nieprzekraczający 6 miesięcy.

Art. 227 Kodeksu pracy określa obowiązki pracodawcy w zakresie zapobiegania chorobom zawodowym, m.in. utrzymywanie urządzeń eliminujących szkodliwe czynniki środowiska pracy, przeprowadzanie badań i pomiarów czynników szkodliwych oraz udostępnianie wyników pracownikom.